Belki bir kısmınız biliyorsunuzdur 2017 yılının temmuz ayında Londra'da bir ay geçirmiş, Marangoni Üniversitesi'nde Moda Yönetimi dersleri almıştım. Minnat'ı bu kurs esnasında tanıdım. Okulun ilk günü daha ders başlamadan yanıma oturdu ve bana hintli olup olmadığımı sordu. Arkadaşlığımız tam olarak böyle başladı ve daha ilk günden o benim küçük Hintli Prensesim oldu. (Fotoğraftaki tabii ki Minnat değil onun tatlı anneannesi:) Geçirdiğimiz 1 aydan sora da irtibatı hiç koparmadık, ara ara hep haberleştik, yeni erkek arkadaşını heyecanla anlatmasını dinledim, birkaç ay sonra da evleneceği müjdesini verdi. Beni düğününe ilk davet edişinde kibarlıktan yaptığını düşünüp yarım ağız ne güzel olur dedim, ikinci çağırmasında 'Sanırım bu kız cidden gelmemi istiyor.' diye düşündüm, üçüncü konuşmamızda bana uçak saatlerimi sordu, ona göre araba ve otel ayarlayacaktı. İşte o an anneme dedim ki 'Bize Hindistan yolu gözüktü, hazırla bavulları.'
Arkadaşlar tabii ki annemle gidicektim, o benim yol arkadaşım, onsuz olmaz.
Biletlerimizi temmuz ayında aldık ve o andan ocak ayına kadar katılacağımız düğünün heyecanlıyla planlar yaptık.
İlk önce ben kendime internet üzerinden Hint düğününe uygun geleneksel kıyafet siparişi verdim. Annemse biraz daha batılı tarzda hazırlandı, gelmeden önce Fatih'teki bir toptancıdan hint elbisesi almayı başardı. Bunu aklınızda tutun, bu elbiseye dönücez:)
Hint düğünleri normalde 4 gün 4 gece sürüyor ama ben hem okuldan çok ders kaybetmek istemediğim için hem de Milano-İstanbul-Mumbai uçuşlarından dolayı yolda birer gün kaybettiğim için sadece 3 gün 3 gece katılabildim. Perşembe günü Milano'dan yola çıktım, annemle Atatürk Havalimanı'nda buluştuk ve Mumbai uçağımıza bindik. Sizi bilmem ama ne annem ne ben uzun uçuşlarda uyuyamıyoruz. Ben zaten tüm gün uçmuştum, sabah 6'da Mumbai'ye vardığımızda hem yorgun hem de çok uykusuzdum ama önemli değildi yapılacak çok şey vardı.
Bu arada Hindistan'a vize gerekli ama alması çok kolay, bir hafta gibi kısa bir sürede çıkıyor ve herhangi bir aşı olmanıza da gerek yok. Bu küçük bilgilerden sonra, havaalanında bizi çok sıcak bir o kadar da kirli bir hava karşıladı. Mumbai izlenimlerimi ve hazırladığımız küçük şehir turunu bambaşka bir postta anlatıcam. Bu postun konusu sadece düğün ve hintliler olucak...
Nerde kalmıştık.. Sabah 6'da uçaktan indik, Minnat'ın kardeşi Viraj bizi karşıladı ve onların evine gittik. Ailesi dünyanın en tatlı insanları olabilir, annesi, babası ama özellikle anneannesi. Ben o küçük kadına resmen aşık oldum, o da sürekli bana Hintçe birşeyler söyleyip torunu gibiymişim saçımı yüzümü okşadı. Gerçekten anlaşabilmek için dil gerekli değil, insan aynı dili konuşamadan da bazı insanlarla kalpten anlaşıyor. Bu seyahatin en tatlı yanlarından biri de bu küçük kadındı, o yüzden bu postun fotoğrafı olarak onla olan fotoğrafımızı seçtim.
Birkaç saat uyuyup dinlendikten sonra düğünün ilk günü başladı. Saat sabah 10'da başlayıp öğlen biten bu eğlence sadece kız tarafı için. Danslar edilip yemekler yeniliyor, gelinin akrabalarına kınalar yapılıyor ve en son gelinin hediyeleri geliyor. Gelin ve gelinin yakın akrabaları ve arkadaşlarına kına bir gün önceden yakılmış, nasıl güzel anlatamam, incecik, hem ellerine hem ayaklarına. Annem hemen kına yaptırmak istedi, kına yapan iki kadının arasına oturduk, biri sağ biri sol elimize başladılar çalışmaya, o esnada da biz de dans edenleri izledik.
Danslar demişken, ben kadınıyla erkeğiyle böyle güzel dans eden bir ırk görmedim, resmen gözlerimizi alamadık. Tabii ki bir süre sonra ben de pistteki yerimi aldım, onlardan kopyaladığım figürlerle dans etmeye çalıştım, bence çok fena da değildim Allah için :)
Bu arada kıyafetlerden de bahsetmek istiyorum, herkes rengarenk, o kadar sevdim ki geleneksel hint kıyafetlerini, keşke ben de her gün giysem dedim.
Benim çok anlamadığım dini törenler de oldu ama dans edilen kısımları çok iyi anladım:) O anlar bolcaydı.
En son aile fotoğrafımızı da çekildik. Soldan sağa Viraj (Minnat'ın kardeşi), benim annem, Minnat'ın annesi, hintli ben, Minnat ve Minnat'ın babası.
Bu eğlence dediğim gibi saat 15.00'te bitti. Biz annemle otele check-in yapmaya gittik, sonra da saat 17.00 için ayarladığım tura katıldık.
2. gün asıl düğün günüydü. Şimdi bize düğün programı verildiğinde bir gün için batılı giyinicez denmişti, annem o günü düğün günüyle karıştırdı :) Ben zaten ne batılısı ya 40 yılda bir gelmişim buralara dediğim için hiç karıştırmadım:)
Düğün deniz kenarında çok güzel bir otelde yapıldı. Önce kız arkadaşları olarak gelinle fotoğraf çekildik, hala o fotoğrafları bekliyorum. Sonra tabii ki annemle birbirimizi çektik ve düğünü beklerken otelin mağazalarından alışveriş yapmaktan da geri kalmadık. Annem çok güzel bir eşarp aldı ben de filli bir örtü aldım.
İnstagramda sürekli story paylaştım, hepiniz gelini inanılmaz beğendiniz.
Güzeller güzeli gelinimizi de alıp, düğünün yapılacağı yere geçtik. Yalnız mekan biz oraya gittiğimizde hala hazırlanıyordu :) Tepelerden maymun gibi sarkan adamlar son ayarlamaları yapıyorlardı, tabii ki sıfır koruma ile :) Yine de mekan çok tatlı süslenmişti.
Biz fotoğraf çekerken Hintlilerin Baraat adını verdikleri bir eğlence başladı. Gelin ve gelinin arkadaşları davullar eşliğinde düğünün yapılacağı mekanda dans etmeye başlıyorlar, bu esnada damat ve onun ailesi ve arkadaşları başka davulcular eşliğinde dans ede ede mekana geliyorlar. Sonra bu iki grup buluşuyorlar ve beraber dans ediyorlar, sonrası da saatler süren dini bir evlenme ritüeli.
(Tabii ki yeni öğrendiğim hintli figürlerim ve ben de bu dans grubunun içindeydik.)
Ben bütün bunları story olarak paylaşırken, deyim yerindeyse sizler tarafından mesaj yağmuruna tutuldum. Gelini çok beğenenler, damadı sinsi bulanlar :))), 'Annemle takip ediyoruz düğünü, damat hangisi onu merak ettik.' diyenler, hep beraber digital bir düğün gıybeti yaptık :)
Gelin ve damat ciddi manada saatler süren dini nikah törenini yaparken, biz kah oturup onları izledik, kah gerçekten masalar dolusu olan açık büfeyi talan ettik.
Tören bittikten, onlar muradlarına erdikten sonra, bunlar karı-koca bir arabaya bindiler, baktım vallaha gidiyolar, ama önce arabanın yolu kesildi, tıpkı bizdeki gibi arkadaşları para almadan arabayı bırakmadılar. Gerçi bizde bu olay arkadaşlar tarafından yapılmıyor ama olsun, benzer gelenekler. Onlar gitti ama biz annemle baya tıkınmaya devam ettik. Meğersem gelin ve damat yemek yemeğe gitmişler, yarım saat sonra geri döndüler, bu sefer yine aynı bizdekine benzer takı takma sırası oluşturuldu ama sadece fotoğraf çekilmek için. Biz de tıpış tıpış sıramıza girdik tabii ki.
Açık büfe talan edilmiş, bolca fotoğraf çekilmiş, adeta bir hintli gibi dans edilmiş ve tüm dini törenler izlenmişti, artık odamıza dönebilirdik.
Mumbai'deki son günümüzde akşama kadar serbesttik, biz de annemle güzel bir şehir turu yaptık. Akşamki son düğün programımız after partydi. Annem ilk kez hintli kıyafetlerini giydi, ben tabii ki hazırladığım 3. geleneksel kıyafeti giydim, başladık Minnat'ın arkadaşını beklemeye. Kız bir geldi, minicik siyah bir elbise, garipseyen gözlerle anneme bakıyor, anladık bişey var:) Bugün batılı giyinicektik dedi, hadi ya o bugün müydü peki daha büyük insanlar da mı batılı giyinicek dedim, zavallı kız kızardı bozardı, daha büyük insanlar değil sadece gençler bu akşam dedi. Arkadaşlar annemin hayalleri yıkıldı, hintli kıyafetlerinin içinde bir mahsun bir mahsun kıyamam, kız dedi ki ama lütfen siz gelin :) Annem tabii ki yok çocuğum siz gidin eğlenin dedi:) Yalnız bu arada ben yanıma batılı kıyafet falan getirmemişim, kıza dedim lütfen 2 dakika bekle beni hemen değişip geliyorum. Kıskanç annem de diyor ki boşver sen de gitme, ay ne münasebet tabii ki gidicem...Yalnız önce annemin düğünde giydiği kıyafeti giymeliydim, aksilik bu ya, eteğim takıldı bir türlü açılmıyor, kız aşağıda bekliyor, ben kan ter içindeyim annemse hintli kıyafetler içinde. Ben bir yırttım eteği, hemen üzerime yeni kıyafeti geçirdim, anneme elveda diyip gençlerin yanında yerimi aldım. Kısacası zavallı annem Fatih'teki toptancıdan aldığı Hint kıyafetiyle hiç salınamadı...
After party rooftop tarzı bir mekandaydı, arkadaşımın dininde vejeteryanlık şartı olduğu için tüm düğün vejeteryan olmuştu, gençler arasında olan eğlencedeyse etler, içkiler deyim yerindeyse aktı...Bütün gece hint şarkıları eşliğinde çılgınlar gibi tepindik. İnanılmaz figürler öğrendim, uygulamak ve yanımdakileri utandırmak için sabırsızlanıyorum. Bu arada hintliler o kadar sıcak kanlı insanlar ki, bir saniye yalnız kalmadım, sanki 40 yıldır tanışıyormuşuz gibi sürekli beni de dahil ettiler ve yanımda İngilizce dışında tek bir kelime konuşmadılar. Biz Avrupalılar yanımızda yabancı olunca ilk 10 dakika Ingilizce konuşup sonra başlıyoruz kendi dilimize geçmeye. Oysa hintliler bu konuda inanılmazlar ve arkadaşlar ben böyle misafirperverlik görmedim. Herşeyimle ilgilendiler, ben hiç birşey yapmak zorunda kalmadım. Bir ara gelin ve damadın başına ceza olduğumu bile düşündüm ama onlar varlığımdan çok mutlu gibilerdi o yüzden altını deşmicem:)
Hayatımda büyük ihtimalle bir daha yaşayamayacağım bu tecrübe için Romil ve Minnat'a teşekkür ederim. Ömrünüz de danslarınız gibi eğlenceli geçsin.
