Her Londra'ya gidisimde "Bu sefer Iskocya'ya kesin gidicem." diyip Londra'da yapilacak milyonlarca sey olmasindan mutevellit (blogumuz elittir, o yuzden lutfen bu kelimelere gozunuz alissin) bir turlu gidemedim. Bu sefer dedim ki hazir Seda Sayan da bu yili baris yili ilan etti, artik bu ayrilik son bulsun. Persembe aksami Londra'ya uctum ve cuma sabahi Londra - Edinburgh 4.5 saatlik tren yolculugumuz basladi.
Tren yolculuklarini, ucak yolculuklarina milyonlarca kez tercih ederim. Birincisi sehrin tam merkezinden binip tam merkezinde iniyorsunuz, kontrolden gecmek icin 2 saat once gitmenize gerek yok, bavulum agir mi sorunu yok, basinc degisiminden sismek yok, manzarayi izleye izleye, bir yandan da bir sonraki seyahatimize calisip marketten aldiklarimizla piknik yapa yapa zamanin nasil gectigini anlamadan Edinburgh'a vardik bile.
Sehirle ilgili onemli bilgi: oteller ates pahasi. Bu sebepten biz airbnb yaptik ve iyi ki de oyle yaptik. Tren gari ve kale 5er dakika , meshur Royal Mile 2 dakika yurume mesafesindeydi. Evin kendisi de cok guzeldi, tam bir iskocya deneyimi yasadik sayesinde.
Bu da uc gunluk evimizin manzarasi:
Ev sahibimizle tanisip anahtarlarimizi aldiktan sonra ilk is kosa kosa haggis yemeye gittik. Haggis iskoclarin en meshur yemegi. Sakatat, yaninda patates puresi ve bir turlu tadini ayirt etmeyi basaramadigim bir sebze puresi daha, meger o da salgam puresiymis. Onceden not aldigim haggis yemelik mekanlardan biri tam da evimizin karsisindaydi sansa, hatta yukarida koydugum evimizden manzara fotografinda bile gozukuyor. Arcade Bar'da yedigimiz haggis muhtesemdi ama daha guzelini baska bir yerde yedik, onun icin biraz daha sabir.
Yemegimizi yedikten sonra, gunlerden hala cuma oldugu icin Goksucuk evimize calismaya gitti, o zaten Edinburgh'a daha onceden gelmisti, ben de biraz kesif yapmaya ciktim.
Ilk hedef Royal Mile. Bu yolun bir ucu Edinburgh Kalesine, diger ucu Holyrood Sarayina cikiyor. Ben kaleye giden tarafa dogru yurumeye basladim. Karsima ilk cikan St Giles Katedrali oldu.
Yol uzerinde yurumeye devam ederken cok tatli hediyelik esyacilar goruceksiniz, bence cok komik seyler vardi alinabilecek.
Ve tam olarak benim yaptigim gibi kendinizi havaya sokacak birseyler alabilirsiniz. Kesinlikle sifir turist tam bir iskocyali gibi gozukuyorum, eminim buna, yolda yururken de insanlar bu yuzden guluyor bana, TAM BIR ISKOC OLDUGUM ICIN.
Bu yolda yok yok. Kilt ve gaydalariyla sokak muzisyenleri:
Tam asik olunasi pub ve restaurantlar:
Ve kale:
Saat aksam bese gelirken kardesimle bulustuk ve bir Edinburgh turistik zorunlulugu sayilabilecek The Scotch Whisky Experience'a gidip, yeni baslayanlar icin viski dersimizi almaya gittik. Zorunlu not: ben viski hic sevmem ve icmem. Yine de bu deneyimi kaciramazdik.
Once bu "araba"lara bindik ve bir animasyon karakteri bize eglenceli bir sekilde viski tarihi ve yapimi hakkinda bilgi verdi.
Sonra bir sinifa gectik, dedigim gibi viski 101 dersi. Bize birer kagit verdiler. Kagitta Iskocya'da viski uretilen 5 bolge isaretlenmis, her biri farkli renk. Her bolgede uretilen viski hakkinda verilen bilgileri dinledik. Bu arada her gordugunuz renkli yeri koklayarak o bolgede uretilen viskinin kokusunu duyabilirsiniz.
Dinlemeniz ve koklamaniz bitince, onunuzde 5 renk isik yaniyor, bardaginizi denemek istediginiz isigin ustune koyuyorsunuz ve bir anda bardaginiz o bolgenin viskisiyle doluyor!!! Saka saka, biri gelip bardaginizi dolduruyor.
Sonraki adim, viski koleksiyonunun oldugu salon.
Buraya kadar anlattiklarim silver tur, dilerseniz golden tur satin alip barda viski tadimina devam edebilirsiniz. Ben bu turu alirken bir hata yaptim a dostlar. Golden turu yapmak icin once silver yapilmasi lazim zannediyordum. Bu sebepten cuma gunune silver, pazar gunune de golden aldim. Meger golden alirsaniz once silveri yaptiriyorlarmis sonra devami geliyormus. Bir de bu viski isinden hoslanmayinca biletleri iade etmeye karar verdik. Bu maceramizdan pazar gununu anlatirken bahsedicem, zira bence gayet komik bir ani.
Ciktigimizda aksam yemegi saatimiz gelmisti bile. Bu onerimi bir yere kaydedin: Whiski Rooms. Hem yemekleri superdi hem de ortam. Iskocya'nin tek meshur yemegi haggis degil, gitmisken kesinlikle Iskoc usulu somon yemeden donmeyin.
Leziz yemegimizden sonra deyim yerindeyse vurduk kendimizi yollara.
Edinburgh cok karanlik bir ruhu olan cool bir sehir. Hatta tam bir ortacag sehri. Her an bir yerlerden ellerinde mesalelerle cadi avina cikmis insanlarin kosarak gelmesini bekliyorsunuz. Korkmayin tabii ki cikmiyor.
Yururken gectigimiz en guzel sokak Victoria Street.
Bu sokak size de bir yerden tanidik geldi degil mi? Evet, Harry Potter ve arkadaslarinin okul oncesi alisverislerini yapmaya gittikleri, Ollivander'in asa dukkaninin oldugu o meshur Diagon Alley bu sokaktan esinlenilmis. Bir Harry Potter fani olarak ne kadar heyecanlandigimi anlatmama imkan yok. Bu sokakta bir Harry Potter magazisi var ki iste tam orda deyim yerindeyse kendimden gectim. Asalar, buyu kitaplari, defterler, muglar, atkilar, kucuk muggle kalbim buna nasil dayanir? Iceri once tavaf sonra da talan ettim tabii ki. Ufak tefek fanliklar yaptim, olucak o kadar.
Bu da sokagin gunduz hali:
Cumartesi sabahi kahvaltimizi tatli airbnb evimizde yaptik ve yine kendimizi vurduk yollara. Bu sefer sehrin yeni kisimlarini gezdik, biraz da hipster kahveci kesfi yaptik. Bunlardan ilki Papii:
Ikincisi de mini minnacik, hatta sadece 6 kisilik oturma alani olan ama kahvesi leziz Wellington Coffee:
Yeterli hipster kahveci gezdikten sonra artik sanati ve sanatciyi takdir etmeye hazirdik. Boylece Scottish National Gallery'e gectik. Gercekten muazzam eserler vardi, bir saatinizi kesinlikle buraya ayirin.
Burdan sonraki hedef baska bir turistik sorumluluk: Edinburgh yeralti turu. Size dedigim gibi Edinburgh karanlik ve cool bir sehir ve yerin ustunde oldugu kadar bir o kadar da yerin altinda var. Secenekler arasinda bu turu korku turu seklinde yapmak da var ama biz bir tik daha ciddi bilgiler almak istedik. Bir de ben gulerim ya kostumlu insanlar yalandan paranormal hikayeler anlaticaklar falan. Brosurune baktikca bile gulesim geliyor. Neyse aranizda yapmak isteyen olursa ben engel olmiyim.
Cok asiri ciddiyetle yeralti turumuzu yaptik, bitti.
Eveeet turistik gorevlerimizi de bitirdikten sonra simdi gelelim eglenceli kisma. Qardesimle pub ve yemek qeyfi.
Ilk onerim The Last Drop:
Logosundaki idam ipi ve isminin son yudum olmasinin sebebi idam mahkumlarinin son ickilerini ictikleri yer olmasindan geliyor. Burda idam mahkumlarindan cok daha keyifli bir vakit gecirdikten sonra en sevdigim sokak olan Victoria Street yani nam-i deger Diagon Alley'e bu sefer de yemege gittik. Restaurantin adi Howies, israrla oneririm. Baslangiclardan haggisi almamazlik etmeyin. Ben ana yemek olarak yine Iskoc usulu somon yedim, Goksu baska bir balik soyledi, o da cok memnun kaldi seciminden. Tatlisinin da tadi hala damagimda. Siz gidin, begenmezseniz parasini ben oducem tabii ki demiyorum, odemicem ne munasebet. Saka bir yana zaten memnun kalicaksiniz.
Edinburghdaki bu cumartesi gunumuzde, sehre inanilmaz yakisan bir hava vardi, yani kasvetli ve bol yagmurlu. Tum gun sokaklardaydik ve o yagmurdan bolca nasiplendik. Sehre cok yakisan o hava bize pek yakismadi, bugun bu yaziyi Istanbul'daki evimden yazarken hala hastayim. Butun gun o pub senin bu sokak benim gezdikten ve gunun cogunu islak gecirdikten sonra cumartesi gecesine evimizde kitap ve cay esliginde devam etmeye karar verdik.
Pazar sabahi uyandigimizda hava bu sefer guzeldi. Kahvaltimizi yine evimizde yaptik. Bu sebepten size kahvalti onerilerinde bulunamiyorum. Masamizda hindistan cevizi sutu bile eksik degildi siz ne diyosunuz!
Fotograftan da anlayabileceginiz uzere ne ben ne kardesim "Ah nerede o Turk kahvaltilari" diyip yurtdisinda depresyona giren insanlardan degiliz. Ama goturun bir turk kahvaltisina, onun da hakkini veririz. Bu sebepten benim blogumda bir yer hakkinda kahvaltisi muthis yaziyorsa ve siz zeytinsiz peynirsiz kahvaltiya kahvalti demiyorsaniz size pek uymayabilir.
Kendim hakkinda verdigim bu ufak bilgiden sonra gelelim pazar gunumuzu nasil degerlendirdigimize. Ingiltere'nin her yerinde oldugu gibi, Kralicenin pek tabii ki Edinburgh'da da bir evi var, ev dedigimiz de bir saray yavrusu pekala. Senede iki defa Edinburg'u ziyaret eden kralice bu muhtesem Holyrood Sarayi'nda kaliyor.
Hem pazar sporu olsun hem de manzaraya doyalim diyip Arthur's Seat'e tirmanalim dedik ama onceki gunku yagmurdan dolayi yerler inanilmaz kaygan ve camurluydu, bizim ne ayakkabilarimiz ne de kiyafetlerimiz bu tirmanisa uygun degildi, belli bir yere kadar cikmaya calistiktan sonra kos kos geri donmek zorunda kaldik.
Bari etrafini dolasalim dedik, o esnada gordugumuz manzara bile muhtesemdi.
Yeterli saglikli yasam dozumuzu aldiktan sonra artik bir pub'a gitmek sart olmustu. Burayi da not edin zira ben cok sevdim. The Holyrood 9a.
Soyledigim gibi kardesim benden once gelmisti Edinburgh'a ve surekli meshur bir kopekten bahsediyordu. Bu meshur kopegin adi Bobby ve olen sahibinin mezarinin basinda 10 yila yakin beklemis, oldukten sonra da kendisini o mezarliga gommusler. Dusunuyorum benim Fiona'm da mezarimin basinda bekler miydi diye, kesin kendine yeni bir sahip bulup kucagindan inmezdi essek.
Simdi kuracagim cumleyi ne kadar "saglikli" bulursunuz bilmiyorum ama mezarlik inanilmaz guzeldi. Kesinlikle gezin.
Size, Harry Potter fani oldugumdan, Victoria Street'te ne kadar heyecanlandigimdan bahsetmistim. Bir Harry Potter fani icin gidilmesi gereken bir kutsal mekan daha var Edinburgh'da: The Elephant House. J.K Rowling'in, bes kurus parasizken bir cafede Harry Potter'i yazmaya basladim, diyerek anlattigi cafe tam olarak da burasi. Servis cok yavas, kahveler caylar cok kotu, icerisi cok havasiz ve menu ayni zamanda cince, yani inanilmaz turistik, yine de gidilmeli mi, kesinlikle evet.
Harry Potter fanlari tuvaletlerin duvarlarinda yazi yazicak tek bosluk birakmamislar. Dikkat ikinci fotograf agir spoiler icerir :)
Ben de havaya girdim, gryffindor atkım boynumda, cayim elimde, inanmazsiniz bir anda ilham geldi ve kendime kartpostal yazmaya basladim. Insallah bu kartpostal tutar ben de asssiri zengin olurum.
Bu arada, o gun bikaç defa farklı sokaklarda, 3 adet tahminen İskandinav olduğunu fark ettiğim kızlarla karşılaşıp durduk. Hepsi farklı birer Hogwarts beresi takmıstı. En son Elephant House’ta atkımla aşşşırı fan bi şekilde kahvemi içerken içeri girdiler. Kızlardan biriyle göz göze geldik, ciddiyetle ve birbirimizi takdir edercesine, sanki gizli ve tehlikeli bir klube üyeymişçesine başımızla selam verdik ve hayatımıza devam ettik. Devam ettik derken ben sorasında tabii ki yarıldım. Bu da böyle bir anımdır.
Hem pazar gununun hem de tatilin son saatlerine girerken, halletmemiz gereken bir is vardi. Hatirlarsaniz Silver viski turu yapmis, golden turu gereksiz aldigimizi fark etmistik. Iste o biletlerden kurtulup paramizi geri almamiz gereken zaman gelmisti. Gittik yetkili biriyle konustuk, biletler kesinlikle geri alinmiyordu. Naaapsak ne etsek de paramizi kurtarsak derken biletleri satmaya karar verdik. Arkadaslar meger karaborsacilik ne zor ne saygi duyulasi bir ismis. Kime yanassam bana dolandirici muamelesi yapti, ya ben temiz yuzlu Hogwarts atkili tatli bir insanim, bende dolandirici tipi ne gezer. En son bir Cinli cocuk "No, no, no" diyip arkadaslarina kol kanat gerip benden uzaklastirinca moralim iyice bozuldu, karaborsacilik kariyerimi o dakika sonlardirdim. Inanilmaz sinirlenmistim, gordugum insanlikdisi muamele beni hirsizliga mi itseydi? Oysa ben alin teriyle ... Neyse bu kadar ajitasyon yeter. Biz buradan ve tum Cinlilerden intikam almaliydik. Madem kurallara bu kadar uyuyorlardi oyleyse biletleri oyle birine vermeliydik ki yasalar geregi hem iceri almak zorunda kalsinlar, hem de biz intikamimizi almis olalim. Ne yaptik derseniz, biletleri hemen sokagin basindaki evsiz adama verdik. Goksu adama hala diyo ki saat 2'de git, SANKI ADAMIN SAATI VAR KOLUNDA. Gozlerinin icine baktim ve dedim ki FREE WHISKEY. Sanki bole ACCIO WHISKEY demisim etkisi yaratti adamda. Biletleri verdik ve uzaklastik. Ilk basta hic kontrol etmemeye karar vermistik, hayallerimizde o baska bir evsiz arkadasiyla once arabaya binmis, viski yapimini dinlemis, sonra da barda tadim yapiyordu. Yarim saat sonra dayanamadik, gidip bir bakalim dedik ve sonucu sizin icin fotografladik:
Scott Monument'e son bir defa bakip, trenimize binip, bu karanlik ama muhtesem sehre veda ettik.
Ps: Edinburg'a bir kez daha gelirsem kesinlikle yapmam gereken 2 sey kaldi:
1)
Gitmeden önce “kesin salak bi turist kandırmacası” dedim programıma sokmadım ama çok pişmanım. Yani evet turist kandırmacası ama aşşşırı makara bişeye benziyo. Şehrin bu kadar dark bir ruhu olduğunu anlamış olsaydım kesin yapardım. Yapan varsa anlatsın nasıldı veya giden olursa yapıp bana anlatır mı? 🤓 Makara olduğuna nerden kadar verdin derseniz ismi hızlı söyleyin “the ghost bus tours” neyi hatırlattı size?
2) The Scran and Scallie'de yemek yemek.
