Sıcağı sıcağına bir yazı bu çünkü daha Kuzguncuk'tan eve döneli ancak birkaç saat oldu. Ancak o kadar güzel bir gün geçirdim ki, annemin deyimiyle 'neşeli bir gün', yazmak ve anlatmak için beklemek istemedim.
Kurban bayramında tatil yerlerinde olmayı sevmiyorum, her yer tıklım tıklım, rezervasyon yapmak zor, işletmeler yoğunluktan ve çalışmaktan suratsız, hınca hınç trafik. Senelerdir kurban bayramını Marmara Adası'nda geçiririm bu yüzden. Bu sene dedim ki hazır İstanbul'u hiç göremedim, bayram tam zamanı! Herkes Ege'ye, Akdeniz'e veya köylerine akın etmişken hem trafik olmaz, hem yoğunluk, rahat rahat İstanbul'un keyfini çıkarırım. Türkiye'ye her döndüğümde de bir günümü, İstanbul'un bir tarihi semtini gezmeye ayırıyorum, bu sefer rotamızı Kuzguncuk'a çevirdik ve iyi ki de öyle yaptık.
Ben Anadolu yakasına normalde çok geçmem. Zaten Mahmutbey gişeleri kaldırmakta zorlanan bünyeme bir de köprü trafiğini ekleyemem. Ama bayram sağolsun, Güzelce'deki evimizden Kuzguncuk'a geçmemiz sadece 1 saat sürdü. İlk hedefimiz, Kuzguncuk'un ünlü mekanı Çınaraltı. Çok basit bir yer düşünün, deniz kenarında, bankların önüne tahta minik bir masa konulmuş, oturuyorsunuz, yumurta ve peynir çeşitlerinden oluşan kahvaltınızla çayınız geliyor, ilerdeki fırından sıcak sıcak poğaça ve simit alıyorsunuz, afiyetle yiyorsunuz. Yani öyle çok çeşit beklemeyin, gayet salaş ve tatlı, servis de hem çok hızlı hem de çalışanlar çok kibar.
Kahvaltımızı edip, boğaza nazır fotoğraflarımızı çekildikten sonra başladık Kuzguncuk sokaklarını keşfe.
İcadiye caddesi:
Çınaraltının hemen karşısındaki bu sokak Kuzguncuk'un ana caddesi. Üzerinde bir sürü tatlı kafeterya, fırın ve restoran mevcut. Ekmek Teknesi dizisindeki 'Ekmek Teknesi' de burda. Zaten bir çok diziye de ev sahipliği yapmış bu semt. Perihan Abla da burda çekilmiş hatta Perihan Abla diye bir sokak da var.
Tarihi Kuzguncuk Fırını da bu sokak üzerinde. Biz eve dönerken biraz buradan alışveriş yaptık. Mantar için çok meşhur bir tatlı dediler, tanesi 20 tl, yarın kuzenlerime götürücem, inşallah öyledir :)
Bu arada sokakta o kadar güzel 'Dikkat kedi çıkabilir' tabelaları var ki bayılmamak elde değil! Hakikaten de her yerden çıkıyorlar.
Bereketli Sokağı:
Tahtalı Bostan Sokak:
Üryanizade Sokak:
Simitçi Tahir Sokak:
Bamyacı Sokak:
Bunlar benim Kuzguncuk'ta en sevdiğim sokaklar oldu ama semtin tamamı çok güzel. Kuzguncuk'un farklı bir havası var, hem cami, hem sinagog hem de kiliseleriyle, tatlı esnafıyla size mahalle ruhunu yansıtan, İstanbul'dayken sanki İstanbul'da değilmişsiniz gibi hissettiren bir yer. Aslında güzelim İstanbul'un merkezindeki her semt neredeyse böyleydi, sonra rant kurbanı olunca Kuzguncuk gibi mahalleler müze gibi oldu. Seçimlerde oyunu İstanbul'u katledenlere verenler, haftasonu Kuzguncuk'a fotoğraf çekmeye koşuyor. Zaten hep böyle olmaz mı? Gezi zamanı bize 'Bir ağaç için neler yaptınız?' diyenlerle haftasonları parklara, otoban kenarındaki yeşilliklere akın edenler yine aynı. Umarım burası asla imara açılmaz, umarım kimse buralara da göz dikip mahvetmez diyor, sosyal mesajımı verip gezimi anlatmaya devam ediyorum.
Kuzguncuk Bostanı:
Şehrin göbeğinde bostan mı olurmuş? Vallahi olurmuş hem de ne de güzel düşünmüşler. Her sene kura çekilip mahallenin yerlileri arasında kazananlar ekinlerini buraya ekiyorlarmış. Bayıldım bu fikre, keşke her semtte olsa valla.
Bol bol gezip, fotoğraf çektikten sonra bize bir acıkma geldi tabii ki. Hemen soluğu Metet'te aldık. Burayı Vedat Milor meşhur etmiş diyorlar. Döneri ve iskenderi meşhur. Ben uzun zamandır iskender yememiştim, hemen yarım porsiyon söyledim. Servis yine çok iyiydi, et başarılıydı ama pidesinden mi bilmiyorum ben diğer yediğim iskenderlerden çok da bir fark göremedim. Ama gidip de denemesem üzülürdüm.
Aklımın bir köşesinde hep 'Such a perfect day' şarkısının çaldığı inanılmaz tatlı bir gün oldu. Anneciğimle yaşadığım güzel anılara bir yenisi daha eklenerek evimize döndük. Bir sonraki gelişimde keşfedeceğim İstanbul semtini düşünüyorum şimdiden. Sizce neresi olsun?
