Bir süredir çok fazla sesim çıkmadı fark etmişsinizdir. Aslında bunun en büyük sebebi şu sıralar çok yoğun çalışmamdı ama kendime sakladığım bir minik sebebi daha var ki, o da, sonunda ben de corona virüse yakalandım. Çok şükür şu anda atlattığım aşamasına geçtim, zaten çok da ağır geçirmedim. Maskelerinizi kapın gelin anlatmaya başlıyorum.
11 ekim pazar günü, bir iş projesi sebebiyle İtalya'nın güneyine gitmek için yola çıktım. 23 Ekim'e kadar orda kalıcak, yaklaşık 50 kişilik bir ekiple çalışıcaktık. İş arkadaşım ve eşiyle yaptığımız bu yolculuk yaklaşık 10 saat kadar sürdü, tahmin edersiniz ki yolculuğun başında takılı olan maskem geçen saatler eşliğinde çıktı. Corona virüs kabusu başladığından beri, iş harici görüştüğüm insan sayısı sadece iki, Melis ve Riccardo, onlar da evden çalışan, aşırı dikkat eden ve benim dışımda çok az kişiyle görüşen insanlar. İstanbul'a geldiğim zaman bile aslında neredeyse hiç İstanbul'a da inmediğimi biliyorsunuz. Elimden geldiğince çevremi ve yaptığım aktiviteleri daralttım bu süreçte. Ancak benim işim inanılmaz sosyal bir iş, her evresi de smartworkinge uygun değil. Maalesef sahada olmam gereken zamanlar çok fazla. Her görüştüğüm iş arkadaşımın da kendi görüştüğü bir çevresi var. Özellikle son bir ayda İtalya'da günlük vaka sayıları 20.000lere geldi, Milano ve Lombardia Bölgesi artık bir mayın tarlası. Kısacası bu virüse yakalanacağımı biliyordum artık. Nitekim de öyle oldu, güneye gidip çalışmaya başladıktan birkaç gün sonra, 11 ekim pazar günü yaklaşık 10 saat aynı arabada aynı havayı soluduğum insanların bir gece önce beraber yemek yediği herkesin pozitif çıktığı haberini aldık. Kabus tam olarak o anda başladı çünkü biz çoktan 50 kişilik ekibi toplamış, çalışmaya başlamıştık bile. Şu konuda kendimi tebrik etmek istiyorum, ekibin maske polisliğini ben yapıyordum resmen. Sonuçta virüs zamanı koskoca bir işe kalkışmıştık ve herkesin hasta olması için tek bir kişi yeterliydi. Birinin burnunu maske dışında görsem hemen uyarıyordum, sigara içmek için çıkan 3ten fazla insanın dağılmasını sağlıyordum. Sürekli ellerimizi dezenfekte ettiriyordum. Tam bir belaydım anlayacağınız ama iyi ki de öyle yapmışım çünkü bize desteğe gelen teknik ekip çok şükür şu anda negatif. Ancak kendi ekibimizin birçok üyesini kurtaramadık. Çalışırken ne kadar maske takıp sosyal mesafeyi korusak da çıktığımız akşam yemeklerinde maskeler çıktığı için, iş arkadaşımın Milano'da yediği o akşam yemeğinde aldığı virüs, kendi ekibimizin bir çok üyesine yayılmış oldu.
Projeyi iptal ettik, bir şekilde Milano'da yaşayan herkesi evlerine ulaştırdık ve test yaptırdık. Güneyli olanlar orda kalıp test yaptırdı. Test sonucumu beklemeye başladığımda normalde 35.4lerde seyreden standart ateşim önce 37leri sonra çok kısa bir süre için 38i gördü. Yavaş yavaş tad ve koku duygularımı kaybetmeye başladım. Bir var bir yoklardı. Hala şöyle bir umudum vardı, ben orda çalışırken çok soğuk yemiştim, belki de grip olmuştum. Koku almama sebebim burnumun kapalı olması olabilirdi. Testi yaptırdıktan sonra doktor bana, eğer seni aramazsak negatifsin, pozitifsen ertesi gün arıcaz demişti. Testi yaptırmanın üzerinden 24 saat geçtikten sonra her an telefon almanın korkusu sardı beni. Bir yandan da bir an önce çıksın ve artık neyse bileyim istiyordum. Ve telefon çaldı... Hatırladığım tek şey 'Test sonucun pozitif.' Geri kalan yaptığım hiç bir konuşmayı hatırlamıyorum. Bir koltuğa çöktüm, günlerdir yaşadıklarımın stresiyle ağladığımı hatırlıyorum. Ailemi aradıktan sonra tüm ekibe sonucumu haber verdim. İnanılmaz bir panik havası vardı. Herkes olduğu test sonuçları geldikçe açıklıyor, pozitifse hep beraber yıkılıp, negatifse hep beraber seviniyorduk.
Koskoca bir projeyi iptal etmek tamam bitti demekle aynı şey değil. Üzerinde çalışılması ve halledilmesi gereken birçok şey oluyor. Bu yüzden ben tüm hastalık dönemimi çalışarak geçirdim. Bir yandan da iyi oldu çünkü düşünmemi ve üzülmemi engelliyordu. Beraber seyahat ettiğimiz iş arkadaşımın başka kronik hastalıkları da vardı. O şu anda yoğun bakımda, görevi çok önemli olduğu için onun işlerini de ben devralmak zorunda kaldım. Cumartesi ve pazar da dahil olmak üzere hiç çalışmadığım kadar çalıştım ama bu esnada virüs de etkisini gösteriyordu. Benim tad ve koku duygularım bir süre sonra geri döndü ve ateşim sadece 2 gün yüksek seyretti. Onun dışında en çok yaşadığım belirti baş ağrısı ve inanılmaz bir yorgunluk oldu. Öyle bir yorgunluk ki salondan mutfağa gitsem dinlenmem gerekiyordu. 3 saat çalışıyorsam, 2 saat uyuyup dinleniyordum. O 2 saatlik uykunun sonunda kendimi tıpkı bir taş gibi ağır hissedip yeniden kalkmakta zorlanıyordum.
Hastalığın fiziksel etkilerinden çok psikolojik çöküntüsünü yaşadım diyebilirim. Bu öyle bir virüs ki kimse gelip size yardım edemez. Geceleri 'Ya bir anda nefes alamaz da evde tek başıma can çekişirsem.' diye düşünüp küçük çaplı panikler yaşadım. Bu esnada ailem buraya gelmeye kalkıştı. Geliriz, bir otelde kalırız, yemeğini getiririz, Fiona'yı çıkarırız, terasta otururuz ama yalnız olma diye çok dayattılar. Yemek konusunu online alışverişle hallettim. Süpermarket asansöre koyuyordu, ben de maskem ve eldivenlerimle yemeğimi alıyordum. Fiona'yı ilk günler çok yakın arkadaşım Giulia sabah akşam çıkardı. Gitti onun için bir tasma aldı, ben asansöre koyuyordum o da çekip gezdirip asansöre geri koyuyordu. Kızcağıza çok yük olduğumu fark edip Fiona'nın bakıcısını aradım. Pozitif olduğumu söyledim. O da hemen aynı yöntemle Fiona'yı gezdirebileceğini söyledi. Tüm sorunlarımı çözdüğüm için ailemin gelmesini ve virüs kapmaları riskini almalarını istemedim. Ben klasik bir grip gibi atlatıyorum ama herkesin nasıl atlatacağını bilemem. Ailemi riske atamam. Onlar için de çok zor oldu biliyorum. Özellikle ana yüreği, onun çok aklı kaldı.
Şirket her türlü masrafımı üstlendi. Testler, vitaminler, hepsi kapıma kadar geldi. Ben bu süreçte baş ağrım için ağrı kesici hariç hiç bir ilaç almadım. Sadece bolca vitamin. Şu anda iyiyim hatta bence virüsü atlattım ancak test yaptırmak ve sonucunu almak için inanılmaz bir sıra var. Cuma günü 2. testimi yaptırıcam, bu sefer negatif çıkacağımı biliyorum ancak kim bilir test sonucumu ne zaman alıcam. Bu süre içersinde evde kalmaya devam edicem. Şimdiden hepinizin geçmiş olsun dilekleri için teşekkür ederim.
